บทที่ 36 ความบังเอิญที่น่าประหลาด (25%)

บูรณิมาไม่รู้ว่า ณ ตอนนี้ตัวเองยืนอยู่ตรงจุดไหนของโลก แต่ความรู้สึกนั้นเต็มไปด้วยความอึดอัด กดดัน และหวาดกลัว เสียงหัวเราะเยือกเย็นที่ไล่หลังมาทำให้ขาทั้งสองข้างก้าวไปข้างหน้าโดยอัตโนมัติ ก่อนจะหยุดเบรกจนตัวโก่งเมื่อวิ่งหนีมาจนถึงปากเหวอันสูงชัน แค่ชะโงกมองลงไปด้านล่าง แล้วเห็นมวลน้ำมหาศาลไหลวนชวนปร...